निकुञ्जकाे नियमले गाउँवासीलाई हैरानी, ४७ वर्षदेखि नजरबन्द जस्तै जीवनयापन

सुर्खेत ।  मुगुको छायाँनाथ रारा नगरपालिका-८ चुँगा गाउँका दलित समुदाय जो ४७ वर्षदेखि नजरबन्द जस्तै जीवनयापन गर्दै आएका छन् । रारा राष्ट्रिय निकुञ्जभित्र रहेको यस गाउँका स्थानीय निकुञ्जको नीति नियम कानुनका कारण  नजरबन्द जस्तै जीवनयापन गर्न बाध्य बनेका हुन् ।  

रारा राष्ट्रिय निकुञ्ज स्थापना काल अघिदेखि बसोबास गदै आएका चुँगा गाउँका ३० घरदुरीका दलित समुदाय निकुञ्जको नीति नियम ,कानुनले हैरान भएको बताउँछन् । रारा राष्ट्रिय निकुञ्जको स्थापाना २०३२ सालमा  भएको हो । निकुञ्ज स्थापनापछि  रारा राष्ट्रिय निकुञ्जभित्र रहेका छाप्रु र रारा दुई गाउँका स्थानीयलाई नेपाल सरकारले बाँकेको लिचिसापानी स्थानान्तरण गरेको थियो । 

---

तर, चुँगा गाउँ दलित बस्ती भएकै कारण सरकारले पनि वास्ता नगरेको र आफूहरू ४७ वर्षदेखि निकुञ्जको नीतिनियमले जंगली जनावरसरह बाँच्नुपरेको ८० वर्षीय बुद्ध जयराम विकले बताए । उनका अनुसार निकुञ्जभित्रको बसाइ कष्टपूर्ण भएको र राज्यको सेवा सुविधाबाट वञ्चित हुनु परेकाले बस्ती स्थानान्तरणका ला‍गि जिल्लाका नेतादेखि रारा राष्ट्रिय निकुञ्जसम्म जानकारी गराउँदा पनि सुनुवाइ भएन ।

स्थानीय युवा रतन विकका अनुसार बस्ती निकुञ्जको कोर एरियाभित्र पर्ने भएकाले राज्यबाट आउने सेवासुविधा निकुञ्जकै कारण रोकिने गरेको छ ।  गाउँमा कुनै पनि विकास योजना आउँदा आफू खुसी सञ्चालन गर्न पाइँदैन, निकुञ्जसँग अनुमति माग्न जाँदा निकुञ्जले दिन मान्दैन, निकुञ्जको नीति नियमभन्दा बाहिर जान मिल्दैन भन्दै अनुमति नदिँदा गाउँमा आएका विकासका योजना निर्माण गर्न सकस भएको उनले बताए ।

गाउँमा स्वास्थ्य चौकी छैन, गर्भवती महिला लगायत अन्य बिरामीलाई अस्पताल लैजान आधा घण्टासम्म डोकोमा बोकेर रोडसम्म लानुपर्ने बाध्यता छ । गाउँमा खानेपानी, शिक्षा ,स्वास्थ्य सबैको समस्याका बाबजुद जीवनयापन गर्न बाध्य भएको स्थानीय बताउँछन् । 

यसैबीच, रारा राष्ट्रिय निकुञ्ज भित्र रहेको चुँगा गाउँ दलित बस्तीमा जंगली जनावरको सास्ती पनि उत्तिकै छ । चुँगा गाउँका स्थानीयको निकुञ्जभित्रै नापी भएको जग्गा छ । आफ्नो जग्गामा खेतीपाती गरेको सबै जंगली जनावरले सखाप पार्ने गरेको स्थानीय ६० वर्षीया लालधरा विकले बताइन् । उनका अनुसार वर्षभरी खेतीपाती गरेर उब्जाएको अन्न बाँदर, बँदेल चराचुरुङ्गी लगायतले सखाप पार्ने गरेको छ । ‘यो गाउँमा हरेक समस्या छ, नजरबन्द सहर बाँच्नु परेको छ । केही विकल्प छैन,’ उनले भनिन्, ‘चरिचरन घाँस दाउराको पनि उत्तिकै समस्या छ । घर बनाउन पुर्जी भनेअनुसार पाइँदैन ।’ 

घाँस दाउरा गर्न जंगल जाँदा निकुञ्जका कर्मचारीले दुःख दिने गरेका स्थानीय प्रेम बहादुर कामीले बताए । छायाँनाथ रारा नगरपालिका–८ का वडा अध्यक्ष कर्णबहादुर रावलले चुँगा गाउँ दलित बस्तीले निकुञ्ज प्रशासन, जंगली जनावरको बर्सेनि सास्ती खेप्नु परेको बताए । 

उनका अनुसार बस्ती स्थानान्तरणका लागि पटक पटक कुरा उठे पनि कार्यान्वयन भएको छैन । रारा राष्ट्रिय निकुञ्जको नीति नियम र कानुन, जंगली जनावरको कारणले चुँगा गाउँका नागरिक आजित भएका र बस्ती स्थानान्तरणको लागि वडास्तरबाट सम्बन्धित निकायमा पहल गर्ने निर्णय गरेको अध्यक्ष रावलले बताएका छन्।

यता रारा राष्ट्रिय निकुञ्जका वन संरक्षण अधिकृत विश्वबाबु श्रेष्ठका अनुसार जनावर बस्ने स्थानमा मानव बस्ती बस्दा पक्कै पनि केही समस्या हुने गरेको बताएका छन् । 

‘रारा राष्ट्रिय निकुञ्ज विशेष गरी जंगली जनावरको बास स्थान अर्थात् घर हो । जनावरको बासस्थानमा मानवबस्तीले अतिक्रमण गरेर बस्नु उचित हुदैन,’ उनले भने, ‘समुदायको तर्फबाट हेर्दा निकुञ्ज भित्रको बसाइले मानवलाई समस्या भयो भन्ने होला । तर, निकुञ्जको तर्फबाट हेर्ने हो भने निकुञ्जभित्रको मानवबस्तीका कारण जंगली जनावरलाई अन्याय भएको जस्तो देखिन्छ । बस्ती स्थानान्तरणको लागि कुरा आएको भन्ने आफूले सुनेको छु ।’ 

निकुञ्ज भित्र रहेका रारा छाप्रका बस्तीलाई स्थानान्तरण गरेर बाँकेको चिसापानी, गाभारमा जसरी सारिएको छ, त्यसरी नै चुँगा गाउँको बस्तीलाई सार्दा उपयुक्त हुने र यसको लागि सबैले सहयोग गर्नु पर्ने संरक्षण अधिकृत श्रेष्ठको भनाइ छ । न्युज कारखाना